Έφτασες αργά, μανάρι...

Έφτασες αργά , μανάρι

Έχει γείρει το σαμάρι

Δεν το προλαβαίνεις.

Όλα όσα φόρτωσες

τα χτύπησες τα σκότωσες

δεν το καταλαβαίνεις!

Έχασες μικρή μου, Ντόρα,

Έρχεται κι άλλη μπόρα

Δεν την προλαβαίνεις!

Ό,τι και να πω εγώ

Τώρα θα είναι περιττό!

Θαρρώ , καταλαβαίνεις!

Μου ξυπνάς την αηδία

Που έχω για την κοινωνία

Σταμάτα πια να μπαινοβγαίνεις

Στην καρδιά μου στην καρδιά σου

Χωρίς καθόλου να μαθαίνεις

Απ’ τα χαμένα όνειρά σου

Ήρθες σαν τη λύτρωση κι έγινες πληγή μου

Μια αδιαφορία στα μάτια σου πλανάται,

Μες στην καρδιά σου η αγάπη σου κοιμάται.

Το βλέπω! Δεν θέλω να μου ορκιστείς!

Σίγουρα με ξέχασες χωρίς να ζοριστείς!

Τι σου ‘κανα , μωρή, και θές να υποφέρω,

Γιατί νομίζεις πως μπορώ να κάνω πως δεν ξέρω

Τα ξέρω όλα και σιωπώ γιατί σε αγαπούσα

Τώρα μη βγαίνεις άσπιλη αθώα και πενθούσα

Μου γκρέμισες τα όνειρα, χάλασες τη ζωή μου

Ήρθες σαν τη λύτρωση κι έγινες πληγή μου.